فناوری پرینترهای سه بعدی در ساخت قطعات پوشیدنی

ساخت قطعات پوشیدنی با فناوری پرینترهای سه بعدی

ارتقاء و پیشرفت فناوری پرینترهای سه بعدی یا همان پرینت سه بعدی در صنایع مختلف، از جمله ساخت قطعات پوشیدنی باعث بهبود کیفیت سبک زندگی افراد مختلف شده و همچنان نیز ادامه دارد، به نحوی که اخیرا فناوری پرینترهای سه بعدی در ساخت قطعات پوشیدنی به حوزه پزشکی نیز وارد شده است.

بنابراین خوب است اشاره کنیم که فعلا، با استفاده از فناوری پرینترهای سه بعدی در ساخت قطعات پوشیدنی ،می توان اُرتِزهای مختلفی ساخت و برای بیماران استفاده کرد. اما جدا از تمامی نمونه هایی که تاکنون به روش های مختلفی ساخته شده اند، اخیرا یک تیم تحقیقاتی در کشور لهستان کار ساخت قطعات پوشیدنی را آغاز کرده و وسیله ای کاملا متفاوت که در اصل یک ارتز پوشیدنی دست است، ساخته اند که برای نوع ویژه ای از بیماران مورد استفاده خواهد داشت.

قبل از توضیح درباره اختراع گروه یاد شده بد نیست بدانید که ارتز (orthosis) به وسیله‌ ای گفته می‌ شود که به عملکرد اندام یا عضو کمک کرده و در برخی موارد استفاده از آن سبب بهبود عملکرد یا کاهش درد می شود.همچنین وسیله یاد شده از پیشرفت بد شکلی و بی قوارگی در اندامها نیز جلوگیری می‌ نماید.

با این تفاسیر باید گفت که پروژه یاد شده روی تولید ارتزهای ترمیم کننده ای تمرکز دارد که به بیماران پارزی یا همان فلج ناقص کمک می کند تا از دستان خود بهره بگیرند.

ازآنجا که این ابزارهای پوشیدنی بایستی سبک و راحت باشند، تیم لهستانی یاد شده آن را به گونه ای طراحی کرده است که همانند دستکش روی دست بیمار پوشانده شود.

خوب است اشاره کنیم که رهبری این گروه را Eliza Wrobel از دانشگاه فناوری Wroclaw به عهده دارد. او این اندام پوشیدنی را به دنبال درخواست مردی 33 ساله به انجام رسانده که از وی کمک خواسته بود تا بتواند بر بیماری خود غلبه نموده و ورزش مورد علاقه اش یعنی تنیس را به صورت حرفه ای انجام دهد.

محققان برای استفاده از فناوری پرینترهای سه بعدی در ساخت قطعات پوشیدنی ،از دست راست بیمار یک قالب ساخته و با کمک آن به تولید مدل سه بعدی ارتز مذکور پرداخته اند. سپس از این مدل به عنوان راهنما برای نرم افزار CAD و به منظور یافتن راهکار مکانیکی مناسب با  نیازهای کاربر استفاده کرده اند.

بزرگ ترین بخش این دیوایس که غلاف آن است به صورتی طراحی شده که به طور کامل روی دست و مچ بیمار را پوشش دهد،و این بگونه ایست که بقیه قسمت های آن، انگشتان دست را پوشانده و ساختاری شبیه مفصل را دارا می باشند.

مجموعه ای از اهرم های مکانیکی بخش های مختلفی از قطعات پوشیدنی را به هم متصل می کنند و یک اهرم جداگانه در پشت دست نیز به ارتز اجازه می دهد تا به بیمار در گرفتن اجسام کمک نماید.

این وسیله از 72 بخش جداگانه و با فناوری پرینترهای سه بعدی هیبریدی و با استفاده از سیم های مفتولی پلاستیکی در رنگ های مختلف، چاپ سه بعدی شده است. خوب است بدانید تقریبا همه بخش های این ابزار حتی پیچ های وصل کننده هم با پریتنرهای سه بعدی چاپ و ساخته شده اند.

در انتها نیز بایستی اشاره نمائیم که بنابر ادعای این محققان، ارتز ابداعی آنها به اندازه کافی مستحکم هست تا در طول فعالیت های فیزیکی مورد استفاده بیمار قرار بگیرد و در همین راستا ابراز امیدواری کرده اند تا در آینده نزدیک این ابزار بیشتر توسعه یافته و زندگی را خصوصا برای معلولین راحت تر نمایند.

منبع: دیجیاتو

بازگشت به صفحه اصلی

وبلاگ استاداحمد